MĘŻCZYZNA

Porządnie skopany przez Życie,

w milczeniu drzazgi wyjmuje...

Dokopało mu ono już obficie...

W labiryncie uczuć się kotłuje...

Ojcem dla swych dzieci był wzorowym,

lecz Jego Szczęście się rozsypało...

O zabraniu dzieci matce nie było mowy,

tak jakoś się mu poukładało...

I dom swój miał wypieszczony,

wspaniale urządzony i wyremontowany.

Sprzedał go, dał trochę kasy dla żony

i mieszka w wynajmowanym.

Prawdziwej Miłości długo szukał,

ułożyć na nowo Życie chciał, planował.

Serca swego nie oszuka...

choć żale i gorycz głęboko schował.

I teraz kocha i jest kochany,

czasem jednak cierpi i dalej przeżywa...

Odzywają się Jego Duszy rany...

Historia z Życia..., prawdziwa.