CHORA...

W Bólu zatopiona...

W Bólu zanurzona...

Leży umęczona...

Ulgi tak spragniona...

Wierzy, że Ból przejdzie,

Ją wreszcie zostawi,

że Ulga nadejdzie

i Ukojenie sprawi.

Mijają minuty...

Mijają godziny...

A człowiek popsuty...

Różne są przyczyny.

To są dni stracone...

W Bólu zmarnowane...

Ciało wymęczone...

Myśli pogmatwane...