DRZWI KOSTUCHY

Kostucha nie próżnowała,

w kościste dłonie cały czas klaszcze...

Krzysztofa Krawczyka zabrała...

i wciągnęła go w nicości chaszcze.

Los bawi się z nami w ciuciubabkę,

żal... żal wszystkich nas...

Teraz na niego miała chrapkę...

a na każdego przyjdzie ten Zły Czas...

On już niczego nie zaśpiewa,

hołdu miłości żonie nie złoży...

Korzystać z Życia naprawdę trzeba

zanim Kostucha swe drzwi nam otworzy.