KOMPAS ŻYCIA

Mnia spać padł, bo na nockę idzie.

Pralka sąsiada w szopie ogrodowej szaleje,

pierze ciuszki trójki dzieci w szalonym "speedzie",

a moja Dusza do Słońca się śmieje.

A ono w ciuciubabkę się ze mną bawi,

kaprysi, raz świeci, za chwilę nie.

Trzeba kawusię sobie sprawić.

Ach, cudnie jest ! Żyć się chce !

Śniadanie zjadłam w Hamakowie,

niewielkie, rozsądne, wyważone.

Wiersze telepią się mi po głowie.

Co jeszcze powinno być uwzględnione ?

Tyle aspektów i tematów

można by było skonkludować,

z mojego i z innych Światów,

podywagować i porymować.

Ale gdy Słońce wyjrzy i przypieka,

Słońce mój kompas Życia i Dnia,

wszystkiego od razu się wyrzekam

i lecę na nie ! Pa ! Pa !