KREDENS ŻYCIA

Kredens życia przestawiony...

Uczuciami przepełniony

Na półkach się rozpychają

Coraz mniej miejsca tu mają

MIŁOŚĆ z szuflad się wylewa

Serenady cicho śpiewa

STRACH czai się w zakamarkach

A NADZIEJA śpi w zegarkach

NIEPEWNOŚĆ z OCZEKIWANIEM

Zachłystuję się czekaniem

Popychając  RADOŚĆ do cienia

Robiąc miejsce dla PRZERAŻENIA

LĘK wygodnie się ulokował

Mnóstwo ludzi sparaliżował

Swoją  mocą  emanuje

Każdy jakoś to odczuje

Kredens SMUTKIEM wypełniony

Co z chorobą zaręczony

Więcej miejsca się domaga

I rozumie to POWAGA

Jak w kotle się w nim kotłuje

Każdy emocje silne czuje

Kredens trzeszczy, się rozpada

Czy jest na to jakaś rada ?

SZCZĘŚCIE jest spychane z blatu

PRZEZNACZENIE  chce wiwatu

A  GŁUPOTA tryiumfuje

LEKKOMYŚLNOŚĆ wciąż baluje

WIARA wierzy w różne cuda

Myśląc, że jakoś się uda

Lecz PANDEMIA dziś króluje

Ona najlepiej się tu czuje

Włada , rządzi , żniwo zbiera

Koronawirusa  mocno wspiera

Czy kredens życia da radę ?

Nadszarpniętą ma fasadę

Półki już się wyginają

I szuflady wypadają

Fala uczuć się w nim wzbiera

Trzeszczy, chwieje się...cholera

Gwożdzie, kleje już puszczają

Stelaże się rozpadają

Panie Jezusie stolarzu

Może dodasz nam kurażu

Zabierzesz tego wirusa

By wzmocnić wiarę w Chrystusa

Kredens życia stanie solidnie

Żadna półka się nie wygnie

Naoliwisz w nim zawiasy

I nadejdą lżejsze czasy