KSIĘGA WSPOMNIEŃ

Aromat smakowitej kawy się unosi,

w mojej kuchni jest ciepło i miło.

Filiżanka o wypicie aż się prosi,

znowu się ściemniło i zachmurzyło.

Leje i wieje jak ostatnio co dzień

i z tą aurą jest tu dosyć monotonnie,

pisać się chce przy takiej pogodzie

i pozaglądać do Księgi Wspomnień.

Jest aż po brzegi wypełniona

wydarzeniami i wrażeniami

i wszelakimi emocjami nasycona,

poprzeplatana różnymi wspomnieniami.

Jak konserwacji zabytków się uczyłam

i jakiego pierwszego chłopaka miałam,

jakie projekty wariackie robiłam

i jak z rysunkiem technicznym się mordowałam.

Decyzje na spontana, wyjazdy i okazje

i mój charakter buńczuczny i zbuntowany.

Spełnione i nie moje marzenia i fantazje

i zrealizowane i niezrealizowane plany.

Cele, sukcesy, ciągłe kłopoty i problemy,

walka o byt i o przetrwanie.

Byłam dzielną bohaterką, bez ściemy

i wykonałam najtrudniejsze zadanie.

Moje dzieci, mieszkania, miłości,

przyjaciele, koleżanki, prace.

Ech, tyle było przeszkód i trudności...

Dałam radę, dumna to zaznaczę.

Tyle działo się i tyle wydarzyło:

chorób, śmierci, strat, ale i radości,

niektóre aż wspominać miło,

szczególnie te wypełnione czarą miłości.

Pijąc kawę, kawę plus kakao,

wspominając tak się rozczuliłam,

że życie moje mnie skopało, ale i dało

wiele szczęścia i szczęśliwa także byłam.

Cenię sobie wartość domowego ogniska,

grupę życzliwych i kochających mnie osób.

I choć czas wciąż swoją pętlę zaciska

miłość, rodzina, hobby to mój na życie sposób.