KUFER SZCZĘŚCIA

Kufer Szczęścia otworzyłam,

z Kufra Szczęścia się wysypało

to co skrzętnie tak chroniłam,

to co w Życiu zebrać mi się udało.

Miłość mego Mniamniucha,

dobre serca moich dzieci,

dobrze, że życiowa zawierucha

nie wrzuciła do Kufra śmieci.

Jest pomocna dłoń Przyjaciela

i Przyjaciółki wrażliwe serce.

Miło takie Skarby zbierać,

pomagają, gdy jestem w rozterce.

Grono ludzi przewspaniałych,

ich atencja i Złote Dusze,

nowych, starych, zasiedziałych.

Ach, wyliczać ich nie muszę.

Radość, Szczerość, Zadowolenie

z Życzliwością się ściskają.

Pełne Kufra wypełnienie,

ciasno Skarby me tam mają.

Wieko Kufra wciąż otwarte,

więcej Dobra dorzucę chętnie.

Ach, Życie jest wiele warte,

gdy Kufer wypełniony doszczętnie !