MIŁOŚĆ CODZIENNA

Po nocce i po swoich sprawach

wykąpany do łóżka wskoczył.

Czy On sobie sprawy nie zdawał

jakie działo przeciw nim wytoczył ?

I gdy Ona w podusię wtulona

smacznie i błogo jeszcze spała,

telewizja została włączona...

i spać jej przeszkadzała.

I głos Gustlika i Janka

wdzierał się w jej blogie sny.

Taka snów wyburzanka...

I jak człowiek ma nie być zły ?

Z łóżka jak z procy wyskoczyła

i do Zuzi pokoju pognała,

do pluszaków się przytuliła

i emocje uciszyć próbowała.

A On był taki zdziwiony

i nie rozumiał co się stało...

Pobiegł za nią, przytulił się do żony

i Niebo z nimi w wąskim łóżku spało.

I było tak przytulnie i milutko

i od niej tak szybko Złość uciekła

i jak na nią trwała bardzo krótko,

bo była szczęśliwa, a nie wściekła.

Ta Jego do niej Miłość Codzienna

jak puszysty kocyk ją okrywa.

Wierna, czuła, niezmienna,

otula ją, ogrzewa, przykrywa.

I chroni przed Złym Światem

i każdą łzę umie otrzeć,

bo obdarzyła sobą Andrzeja i Beatę

i na codzień łatwo ją u nich dostrzec.