NA SKRZYDŁACH

Zamknęła oczy i pofrunęła

na skrzydłąch Wyobraźni.

Głęboki oddech wzięła

i oderwała się od swej Jaźni.

Złote skrzydła u ramion

uniosły ją hen wysoko.

Nie miała ludzkich znamion

i wzbijała się ku obłokom.

W Przestworzach się unosiła,

była lekka jak puch...

Aniołem czy Ptakiem była ?

Cudowny był każdy jej ruch.

Jak w baśni, bajce, we śnie

widziała cudowności.

Takie magiczne przejście

ku radości i lekkości.

Błogostan, pełnia szczęścia...

Czy tak będzie już po...?

Chciałaby takiego Zejścia.

Fajnie gdyby odbwało tak się to.