NA WRZECIONIE

Na Wrzecionie jak w kokonie

lęki, smutki posplatane...

Dziadek nie za bardzo, o nie...

- Mniamniuszku, co jest grane ?

- Mocz do worka nie chce schodzić,

  a powinien olaboga...

  Nie udało się NIC wymodzić

  i zapanowała Trwoga...

Brzuch ma Dziadek obolały,

twardy i jest coraz większy...

Jankowszczaki przyjechały,

stres narasta i się piętrzy...

Anka Pogotowie będzie wzywać,

my na Lotnisko jechać musimy...

Dziadek Czesio mało się odzywa...

Żegnamy się i o Dziadka boimy...

- Trzymaj się Dziadku, do zobaczenia !

  Nie wiem kiedy znów przyjedziemy...

Wszystko jak w kalejdoskopie się zmienia,

zdrowszego Cię widzieć chcemy.

- Nie, nie Beatka, nie, nie...

  Dziadek Czesio kiwa przecząco głową...

Co przez to powiedzieć chce ?

Daję mu buziaka na nowo...

Tuż przed wyjściem jeszcze fotę robię

tuż po czułym z Teściem pożegnaniu :

Jak Brat i Siostra siedzą sobie

obok Taty, na łóżku, przy jego posłaniu.

Przykryty zielonym kocykiem od nas

ciepłym, w irlandzkie koniczynki.

Uroczy widok, lecz na nas już czas...

będzie jeszcze czas na wspominki.