NIE MA JAK W DOMU

I znowu, choć obiecałam

czasu na gadki nie miałam.

Pogadać z Siostrą chciałam,

ale się nie doczekała...

Spać i ja przecież iść muszę,

bo nóg już nie czuję...

Tyle wrażeń i wzruszeń. :O)

Super, że JK dobrze u nas się czuje.

Fizycznie dochodzę do siebie,

rano już nie wstaję spuchnięta.

Nie ma jak w domu, u siebie.

Prawda to niepojęta.