ODCHODZENIE

Z zasuszoną Urodą Staruszka

na fotelu bujanym siedziała.

Głaskała kota starego po uszkach

i tak sobie rozmyślała...

Czas się dla niej zatrzymał,

jakby stanęły wszystkie Zegary.

Pan Bóg długie Życie jej dał,

ale ono ma swoje przywary.

Ona na nic już nie czeka...

Nikogo już prawie nie obchodzi...

Nawet Śmierć z wizytą zwleka,

a i Zdrowie też zawodzi...

Prawie 90 lat już przeżyła.

Ach, ile się w Jej Życiu działo !

Ach, gdzie Ona nie była !

Ale Życie Jej już przebrzmiało...

Tak trudno się pogodzić,

że wszystko się aż tak zmieniło...

że trzeba stąd niebawem odchodzić,

bo Życie już się kończyło...

Czas wlecze się powoli...

Czas płynie jakoś inaczej...

Dlaczego to tak boli ?

To uśmiecha się, to znów płacze....