POLNE KWIATY

Jeszcze sobie przypomniałam

Jak dziewczynką małą byłam

Polne kwiaty w zbożu zbierałam

I do wazonika wstawiłam

Tak chciałam by długo stały

Niosłam je do domu z nadzieją

Ale szybko główki pozwieszały

Dziadziuś tłumaczył mi to się śmiejąc:

Polne kwiaty chcą być u siebie

Dobrze czują się w zbożu,  na łące

Patrzą w księżyc , liczą gwiazdy na niebie

I bardzo kochają ciepłe słońce

Że brutalnie siłą wyrwane

W wodzie gdzieś nie będą stały

Bo wszystko im jest zabrane

Umrą i będą marniały