PORANEK

Czułą dłoń na czole jej położył

I głaskał ją po twarzy

Poranny pocałunek złożył

Czując, że nic złego się nie przydarzy

Plecy i klatkę spirytusem jej nasmarował

Bo ból dokucza jej dotkliwy...

Spanie bez bólu jej podarował

Tak jest i nie ma co się dziwić

Od szóstej już dzień swój zaczyna

A ona śpi do dziesiątej

I każdy dzień tak rozpoczyna

Dla niej wstać wcześniej to wyjątek

On kładzie się "z kurami"

A ona prawie o świcie

Tak to  jest między Mniamniuchami

I tak przeplata się ich życie

Związani miłości szarfą

Spleceni śpią trzymając się za ręce

Czy kochać warto ? Tak, warto

Miłości składają Miłość w podzięce