PROZA ŻYCIA ?

Proza życia mnie przytłacza ?

Nie ! Brak czasu mnie osacza.

Nie ma prozy, ciągle coś się dzieje.

Serce i Dusza wciąż szaleje.

Patrzę w Niebo, w jego błękity.

Nie mam słów na nad nim zachwyty.

Lazurowe, błękitne, niebieskie !

Istne siedzisko królewskie.