PRZEBUDZENIE

Ludzie na wsi mieszkający

I Ci co los kazał im przystopować

Należą do tych "widzących"

Jak przyrodę trzeba pojmować

Ludzie w miastach zagubieni

W walce o rzeczy i wygody

Są jak ślepcy zatraceni

Nie zauważając magii przyrody

Nie widzą obłoków i nieba

Gwiazd, słońca ani księżyca

Walczą o to co myślą, że im potrzeba

I zaciera im się granica

Żyją z klapkami na oczach

Przykre to i żałosne

Wędrują po życia zboczach

Ignorując nawet wiosnę

A potem mocno zdziwieni

Że chorzy są i nieszczęśliwi

Całe życie grali w Grę Cieni

Więc mnie to wcale nie dziwi

Nie każdy cieszyć się umie

Doceniać co ma  nie potrafi

Brnie w zatracającym  tłumie

Aż przebudzenie mu się przytrafi

Niektórym się nigdy nie przytrafia

I takich mi najbardziej szkoda

Biedny ten człowiek, sobie zrobił to sam

Że nie zazna co może mu dać przyroda