SAMOTNA

Ona często spać nie może...

i kręci się zaniepokojona...

Pustką wciąż świeci Jej łoże,

śpi taka osamotniona...

Ona jeść nie może...

i wszystko jej nie smakuje...

O porannej i o wieczorowej porze

nic nie je i niczego nie skosztuje.

Ona normalnie żyć nie może...

Miłości tak szukała, a nie znalazła...

Chociaż wciąż w życiowym ferworze,

Samotność za skórę Jej zalazła.