STAROWINKA

Przerzedzone włosy myła.

Ech, gdzie te gęste się podziały...

Nie schudła i nie utyła.

Części ciała też się pozmieniały...

Jakaś niższa się zrobiła.

Trochę wolniej zaczyna chodzić...

Sól z cukrem pomyliła...

Tego nie zrozumieją młodzi.

Zmiany, które są widoczne,

tak jak te, których nie widać

można nazwać tak potocznie:

Przemijaniem - dają o sobie znać...

A przecież  kiedyś była

sił witalnych wulkanem.

Haryzmą swą góry przenosiła,

osiagała cele sobie wytyczane.

Nic dla niej nie było niemożliwe,

dla tej Dziewczyny, Matki, Kobiety.

Serce do walki miała prawdziwe.

Czy to minęło teraz, niestety ?

Siedzi spokojnie w fotelu bujanym

szalem wspomnień szczelnie otulona.

I źle znosi te wszystkie zmiany

Starowinka znakami Czasu naznaczona.

Nie każdy potrafi się pogodzić

z upływem czasu i przemijaniem...

Ale nie będziemy wciąż piękni i młodzi...

I nic nie pomoże nam żadne stękanie...