STARUSZKOWIE

A Ona taka zmęczona...

A i On zmęczony taki...

Ich ścieżka Życia wychodzona,

Życie nie raz brało ich za fraki...

A Ona taka siwiuteńka.

A i On taki siwiejący...

Nie da rady nosić jej na rękach,

choć jeszcze mają tryb chodzący.

A Ona okulary zakłada,

tak jak i On do czytania.

I chyba Ona coś mniej gada,

a i On ma mniej do słuchania.

A Ona długo spacerować nie może...

A i jego też bolą nogi.

Na mijający czas nic im nie pomoże,

zbliżają się do końca drogi...

A On zawsze z szacunkiem i z miłością

odnosi się do niej jak i Ona do niego.

Nie mają problemu z wylewnością

nawet u kresu Życia swego.

Każdy by chciał dożyć Starości

takiej jak Oni we dwoje.

Każdy by chciał zaznać takiej Miłości,

jaką przez lata mają obydwoje.