TRZY STARUSZKI

Na bujanym fotelu

Starowinka rozmyślała,

że Czas mija Jej bez celu...

że samiuteńka została...

Dzieci nigdy nie miała,

to i Wnucząt nie ma...

Męża niedawno pochowała,

częsty w Życiu to schemat...

Jej Los nikogo nie obchodzi.

Nikt się nią nie interesuje.

Nikt nie dzwoni, nie przychodzi...

Niedobrze się z tym czuje...

Na bujanym fotelu

Starowinka sobie rozmyślała,

że Jej Czas mija bez celu,

bo samotna się stała...

Dzieci troje wychowała

i Wnuki wspaniałe, dorodne.

Rodzina jednak jej nie odwiedzała,

daleko wyjechała, to teraz modne.

Mąż dla młodszej ją zostawił

po 26-ciu latach...

Wspólnego starzenia się ich pozbawił,

zawsze za młodymi latał...

I Jej Los nikogo nie obchodzi.

Nikt się nią nie interesuje.

Nikt nie dzwoni, nie przychodzi...

Niedobrze się z tym czuje...

Na fotelu bujanym

Starownika rozmyślała,

że Czas miło ma spędzany

i że sama nie została.

Dwoje Dzieci Bóg jej zesłał,

a i Wnucząt ma troje.

Dobrego chłopa Los jej dał

na trudy Życia i znoje.

Z Synami ma super relacje

i z Wnusią świetną zażyłość.

Kontynuuje Życia afirmację.

Ach ! Niech żyje Miłość !

I kilka osób Ona obchodzi.

I parę osób się nią interesuje.

Ktoś do niej dzwoni, ktoś przychodzi.

I dobrze się z tym czuje.