UCZUCIA I ODCZUCIA

Do woreczka z Odczuciami

Współczucie i Zrozumienie wkładała...

I wysłała je do Ani,

która przy łóżku Mamy czuwała...

Tak słowem czule ją otuliła,

jakby z Nią i z Andrzejem tam siedziała,

jakby w pokoju Babci Tereski była

i Współprzeżywaniem je dwie wspierała.

Bo Anka tam w czarnej Rozpaczy

przy Mamie przesiaduje,

sama fizycznie jest i to znaczy,

że naszego wsparcia potrzebuje.

Chcemy, aby to czuła i wiedziała,

że Serduchami i Duszami jesteśmy z Nią,

aby Troskę naszą odczuwała

w chwilę tak trudną , w chwilę złą tą...

My tutaj tak cierpimy,

i skrycie przed dziećmi popłakujemy.

Raz wypieramy, raz wierzymy...

Dopuszczać złych myśli nie chcemy...

A Ona jest tam, przy Mamie,

a my tak daleko, lecz blisko,

wszyscy w maksymalnej dramie...

Ach jakie trudne jest to wszystko...