W ŚWIETLE KSIĘŻYCA

W świetle Księżyca o poranku

głaskał ją po policzkach.

Czuła się jak kochanka przy kochanku:

kochana, pożądana, śliczna.

W jego oczach się odbijała

jej Uroda już wątpliwa,

a patrzył na nią jakby się nie zmieniała,

bo gdy kochaną jesteś tak bywa.

Nie martwiły ją włosy siwiejące

i twarz znakami Czasu naznaczona.

Cieszyło ją jego spojrzenie gorące

i czułe dłonie, którymi była pieszczona.

Ciasno w ich łóżku się zrobiło,

Czułość i Delikatność się rozpychały,

a najwięcej kokosiła się Miłość.

Wszystkie na dobre miejsca tu zagrzały.