NIESZCZĘŚCIA

Dusza moja poszarpana...

poraniona i pokłuta...

Emocjami potargana...

Czy to jakaś jest Pokuta ?

Tyle Smutku, Łez, Rozterek...

Tyle Żalu i Goryczy...

Trochę Szcęścia, Radości wiele,

ale Wąż Nieszczęścia syczy...

Pełznie, skrada się powoli,

aby jadem zatruć Życie.

Dziabnie, nasączy do woli...

i zatruje je należycie...

Antidotum i odtrutką

na jego jad jest tylko Czas...

Los nam daje Radość krótką,

a potem znowu kąsa nas...