WIATR I ŻONKILE

Już za chwilę, już za chwilę

otworzą swe pąki żółte żonkile,

ale ich główki lekko pochylone

ze złej pogody są niezadowolone.

Bo Wiatr im do doniczek zagląda,

tak silny, gwałtowny i porywczy

i pokory i gibkości od nich żąda...

Poddają mu się w sposób oczywisty.

Swoją  pieśń Wiatr wygwizduje

i wyje i świszcze jak szalony.

Swą mocą się przed nimi popisuje

i wygina je we wszystkie strony.