WYMAGANIA

Każdy promyk Słońca łapię,

jak Nadzieję, że będzie lepiej...

Na pesymistycznych myślach mnie złapiesz,

chyba potrzeba mi pokrzepień.

Gdy wkracza Bezprawie i Obojętność

i się je na tronie sadza

Ludzkości to daje ostro w kość,

rozpastwia się nienasycona Władza.

Władzy wiecznie wszystkiego mało...

Chce zawsze więcej i więcej i więcej...

Obojętnie ile jej by się oddało...

Bezwzględnością utwierdza się w swej Potędze...

A normalny człowiek czego by chciał ?

Dachu nad głową, kawałka spokojnego Nieba,

aby pracę godziwą miał

i zarabiał sprawiedliwie, jak trzeba.

Jakieś autko do przemieszczania

i wakacje raz, a może dwa razy w roku.

Czy to aż takie duże są wymagania ?

A przede wszystkim na Świecie Pokój.