Z TARASU

Gdy na tarasie usiadła

z wrażenia oniemiała

w magiczny świat się zapadła

i widokiem się zachwycała.

Przestrzenią, zapachami, Niebem.

Jak cudownie tu jest !

Ach, miała taką potrzebę,

a Pan Bóg miał taki gest.

Tak z widoczkami zaszalał,

tak kolory bosko podobierał,

żadnymi błędami się nie skalał.

To Jego boska cecha i maniera.

I pole tak przecudnie się zieleni,

a to drzewo jest tak obsypane kwiatami.

I tyle, tyle wolnej przestrzeni !

I Drzewa gadają z Ptakami !