ZDZIWIONY DZIEŃ

Teraz łóżko zieje pustką

A ja leżę sama

Pogadam sobie z poduszką

Ale to nie dramat

No bo przecież w saloniku

Moje Szczęście czeka

Siedzi sobie w swym kąciku

Wolne ma , nie narzeka

A za oknem dzień się budzi

I oczy przeciera

Zdziwiony, że tłum ludzi

Ze święconkami się nie zbiera