KOMODA DUSZY, wpisy, strona 7

Wiaterek wziął się do roboty

Cieplutki i zauważalny

Owiewa kwiaty, drzewa, płoty

Jest fajny, nienachalny

Lubię gdy tak liśćmi szeleści

I po swojemu "gada"

W każdą szczelinę się zmieści

Co widział i wie opowiada :O)

Kawa już dawno wypita :O)

A ona nad wierszami siedzi

Wkręciła się w nie kobita

Opisuję , rozważa i śledzi :O)

Przebrnęłam ciernistą drogę

Motałam się w labiryncie życia

Wiedziałam, że poddać się nie mogę

A licho chichocze z ukrycia

Oby teraz lżej było

By można normalnie pożyć

Już tyle się wydarzyło

Boże ! Pozwól spokojnej starości dożyć!

Dożyć spokojnej starości

I sędziwego wieku

Miłe gnizadko sobie umościć

Kochać się w odpowiednim człowieku

Móc życie swoje ocenić

Jako godne i udane

Nie chcieć za wiele zmienić

Mieć dzieci kochające i kochane

Wnucząt się dobrych doczekać

Przyjaciół i rodzinę mieć

Z szerzeniem dobra nie zwlekać

Czegóż więcej można chcieć ? :O)

Świata po za nim nie widzi...

Rozsądek i Rozum ma ręce związane

Wszystko zrobi, niczego się nie wstydzi

Bezradne jej serce zakochane...

KOMODA DUSZY