KOMODA DUSZY, wpisy, strona 79

Ze wszystkim czas wygrywa

Świeżość i urodę zabiera

Natura jest złośliwa

Nic nie poradzisz, cholera

Cudowne fioletowe bzu kiście

Skończyły swój żywot w wazonie

Wspomnienie wiązanki oczywiście

I zapachu tylko zostanie po niej

Poranna niespodzianka

W cudowny nastrój mnie wprawiła

To jak źródlanej wody szklanka

Którą na pustyni byś wypiła

Miłe gesty, miłości dowody

Przyjaźni i zainteresowania

Skracają problemów schody

I zachęcają do wstawania :O)

Patrzy w lustro i nie wierzy...

Że w odbiciu to ona...

Jak i kiedy? Przecież bądźmy szczerzy...

Czy przez kosmitów została podmieniona ?

Pochylona nademną twarz

I uśmiechnięte oczy :O)

Mówi czy wiesz co masz

I potrafi mnie miło zaskoczyć

- Zobacz co Ci kupiłem :O)

Wstań proszę, schodzić nie musisz

W hollu na stoliku postawiłem

Wiem, że zobaczyć się skusisz :O)

Pogłaskał po włosach ją czule

Olejkami skronie jej posmarował

Otworzył miłości pule

Kwiatów jej nakupował

Pieśń Miłości zanucił

Przytulił i pogadał

Bólem jej głowy się zasmucił

I coś jej poopowiadał

KOMODA DUSZY