KOMODA DUSZY, wpisy, strona 23

Mniemam, że się krępuje

Tak pilnie obserwowana

I mocno się stresuje

Musi być taka zażenowana

Wie czego od niej Świat oczekuje

By zawsze była piękna i młoda

Mądrość swą mu ofiarowuje

Urody chcą tylko...a szkoda...

Jak na nici spuszczony

Wisi rogal Księżyca złoty

Tak nisko jest zawieszony

Czyżby miał kłopoty?

Hej Księżycu ! Księżyczysko !

Czy coś Ci się stało ?

Czemu upadłeś tak nisko ?

Z Gwiazdą Ci się nie udało ?

Nowej energii po spacerze nabrała

Za pieczenie ryby się wzięła

Ech, rybą śmierdzi kuchnia cała...

Cóż trzeba ją jeść skoro się podjęła

Osiemnasta jest i basta

My spacerujemy :O)

Wiaterek po gębie chlasta

I trochę marzniemy

Księżyc złoty jak rogalik

Zawisł bardzo nisko

My jesteśmy taaacy mali

A on taaaakie księżyczysko

O 18-stej spacer nas czeka

Jesteśmy już umówieni :O)

Mówią, że zamęczę człowieka

Bo on nie lubi Jesieni

Lubi, nie lubi, powietrza trzeba

Tak pięknie dziś pachnie wiosną

To pół godziny, o wielkie nieba !

Hormony szczęścia nam wzrosną :O)

KOMODA DUSZY