Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Boże, jak tych ofiar wiele...
To są bracia, przyjaciele...
Matki, babcie , ciocie, siostry...
Nóż wirusa bardzo ostry
Tnie i wcale nie przebiera
Córki, dzieci nam zabiera...
Ojców, dziadków, koleżanki...
Jak z wirusem stawać w szranki ?
Sieje wielkie spustoszenie
Smutek , żal i przerażenie...
Łzami ziemia się zalewa...
Epitafium serce śpiewa...
Me ciało jest duszy domem
Ma wiele korytarzy
Wpływając miłości promem
Duszę mą obnażysz.
Dosyć długo wiersze wpisuję
Teraz dobrze się z tym czuję
Bo nie myślę o pomorze...
Uchroń przed wirusem Boże...
No i znowu mnie trzepnęło...
To cholerstwo się uwzięło...
Tylu ludzi traci życie...
I we Włoszech i w Madrycie
Właściwie cały świat choruje
Mało kto się dobrze czuje
Wirus tak się rozprzestrzenia
Zarażona cała ziemia...
Sytuacja jest krytyczna
Tragiczna i specyficzna
Granice pozamykane
Wojsko&Garda - zmobilizowane
Ludzie w domach uwięzieni
Na maxa ograniczeni
Samoloty nie latają
Ludzi z prac firmy zwalniają
Niektórzy w domach pracują
Niektórzy jeszcze w zakładach harują
Całkowita dezorganizacja
Kwarantanna, izolacja
Zarażalnosć coraz większa
Ilość ofiar się powiększa
Wirus poprostu szaleje
Pomór, zaraza, koszmarne dzieje...
Przeżywamy coś strasznego...
Przeżywamy Armagedon...