KOMODA DUSZY, wpisy, strona 24

Gdy głos ten usłyszałam

Wszystko we mnie zamarło

Kiedyś ją pokochałam

Jej zło miłość zeżarło...

Nie żywię do niej urazy

Czasami tylko gorycz serce pali

Jej zachowanie, te ciosy i razy

Kazały mi z pamięci ją wywalić

Jest staruszką teraz

Bardzo źle postąpiła

Zapewne myśli o tym nie raz

Ostatniej woli syna nie spełniła...

Starałam się ją zrozumieć

Spojrzeć przez jej pryzmaty

Uczyć się żyć dalej i umieć

Znosić takie życiowe dylematy

Tyle uczuć i wspomnień w sobie zawsze nosimy

Dobrych , a także niestety i tych złych

Jakieś zapominamy, z innymi długo się męczymy

I najtrudniej pozbyć się przykrych tych...

Pozrywane korzenie...

Zdeptane i stłamszone...

Przeszłości splątane cienie

Szadzią czasu obklejone...

Przez pomyłkę zadzwoniła

Czyj to numer sprawdzała

Bolesne wspomnienia obudziła

Bo krzywdy od niej doznałam...

Kawę jej zaparzył

Uśmiech przesłał miły

Miłością obdarzył

To ich chwile były

Spacer nad zatoką

Rozmowy gorące

Są dla siebie opoką

Jak dla ziemi słońce

KOMODA DUSZY