Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
Jak z klocków Wieżę Życia budowała,
starannie je selekcjonowała,
ustawiała i przestawiała,
bardzo się starała i pilnowała.
A Los swym złośliwym paluchem
wielokrotnie jej wieżę chciał zburzyć.
Miała na Szczęście posuchę...
często udawało mu się ją wkurzyć.
Dalej jej wieża jest zagrożona
grozi jej błyskawiczne zburzenie,
ale ona już jest uspokojona,
ma swoje wyciszenie i spełnienie.
Uczucia, sprawy, wydarzenia,
jak klocki się układają.
Wszystko w Życiu się zmienia,
często klocki spadają.
I wieże się rozsypują,
klocki są niedopasowane,
do siebie ni jak nie pasują...
I nic nie jest poukładane...
Z jednej strony widzę Księżyc, a z drugiej strony Słońce.
Mają randkę na dystans, jakie to jest dojmujące.
Takie dostosowanie do zaleceń pandemicznych. :O)
Ale jakże to urokliwe na tle chmurek ślicznych.
Do lustra podbiegła,
dokładnie się sobie przyglądała
i mina jej zrzedła,
przecież nie wypiękniała.
Włosy sporo skróciła
i je na rudo ufarbowała,
lecz się zasmuciła,
bo sztuczka ta nic nie dała.
W pewnym wieku mój Boże,
ani ciuchy czy kosmetyki,
nic, nic już nam nie pomoże
i te z włosami triki.
Na fotach źle wychodzimy,
ciuchy na nas fatalnie leżą,
robimy głupie miny
i nie wyglądamy świeżo.
I choć mocno byśmy się starały,
a jest taka ta sytuacja,
że tak jak kiedyś nie będziemy wyglądały
nigdy już i co racja, to racja.
- Pij wodę, pij wodę,
usuwasz z toksyn szkodę.
- Piję wodę, piję ją litrami...
I chodzę z brzuchem jak z bani...
- Pij wodę, to się oczyścisz.
- Że ja nie piję myślisz ?
- Woda, ta strukturalna
to jest terapia zbawialna !
- Terapię robię, 3 litry wody piję !
Na pewno nie szkodzi, bo jeszcze żyję !