KOMODA DUSZY, wpisy, strona 12

U Osteopaty byłam,

Krzysia jako tłumacza zabrałam.

W moc rąk lekarza wierzyłam.

Trochę za tę wizytę wydałam...

Andrzejowi i wielu innym pomógł,

że i mi pomoże wierzę.

I że zabierze Ból z moich nóg,

że ten uporczywy Ból zabierze.

Ponaciągał, ponaciskał,

powykręcał, pomasował

i nadzięję w serce wlał,

że mnie podreperował.

Czy skończyła się moja żałoba ?

Nie, absolutnie nie.

U Teresy teraz trwa inna droga...

i ja jestem na innej niż ona drodze...

Codziennie ją wspominam

i nawet mi się śni.

To była fajna dziewczyna, kobiecina...

Przyjaciółkami tak długo byłyśmy...

Cały prawie dzień

przeleżałam bólem spowita...

I nie pytaj mnie się...

jak mnie boli..., nie pytaj...

Każdą chwilę chcą spędzać ze sobą,

dosłownie każdą chwilę.

Wędrują przez Życie wspólną drogą,

takie z nich kochające się mobile. :O)

Tak bardzo ku sobie się mają,

że nie wyobrażają sobie Życia bez siebie.

Wspaniale, że tak się kochają,

wygląda, że są stworzeni dla siebie.

KOMODA DUSZY