27 kwietnia 2020, 03:59
Gdy kwiat rozchyla kielich do słońca
I na jego promienie cały się wystawia
Może uschnąć z żaru i gorąca
A deszcz i wichura płatków go pozbawia
Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
Gdy kwiat rozchyla kielich do słońca
I na jego promienie cały się wystawia
Może uschnąć z żaru i gorąca
A deszcz i wichura płatków go pozbawia
Gdy kocha, to taka wrażliwa
Wewnątrz: delikatna jak mimoza
Membrana emocji prawdziwa
Na zewnątrz: odpornej poza
Słowa choć nie są wulgarne
Głębokie zadają rany
Rany są niewidzialne...
Zbiór ich jest w Rejestr wpisany
Rozszczepiona na atomy
Łączy je w całość powoli
Ty, on, ona, my, wy, oni
Ten proces dosyć mocno boli
Serce moje tak wrażliwe
Krwawi tak jak rana świeża
Bo to Życie Niegodziwe
Często dość mocno uderza