Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Śpi beztrosko mały człowiek
z rączkami do góry.
Co myśli jeszcze nie powie,
jego mowa to kalambury.
Ale umie żądać i wymuszać
mimiką, gestem, płaczem.
Samodzielnie się już porusza,
już chodzi sam zaznaczę.
I przytula się i gromko się śmieje.
Światem jest bardzo zainteresowany.
Bacznie obserwuje co się dzieje,
Kotami jest wielce zafascynowany.
I bajkowymi i żywymi,
uśmiechem zawsze na nie reaguje.
Taki czowieczek w skali mini
zwyczaje Rodziców weryfikuje.
Justyna mi kiedyś powiedziała:
Każdy ma brzemię, które uniesie.
W Biblii to wyczytała...
Ok, ale ile znieść da się... ?
Nie dałabym rady bez niego
tak długo godziwie chorować.
Zrobi i przyniesie coś dobrego,
wszystkiego umie przypilnować.
I zadba o chorą tak jak trzeba,
i cierpliwy jest wtedy niesłychanie.
Jesteś jak Anioł z Nieba.
- Dziekuję Ci za to Kochanie !
Ma Jego czułe ręce
i Jego pełne Miłości oczy.
Nie trzeba jej niczego więcej,
chce z nim przez Życie kroczyć.
On poda jej herbatkę
i kompres na czoło położy.
Przykryje i utuli Beatkę
i czułego buziaka dołoży.
Nie dość, że całe Święta przechorowałam
to i Nowy Rok z Bólem zaczęłam...
Nie tak sobie to planowałam...
A żeby to jasna cholera wzięła...