KOMODA DUSZY, wpisy, strona 39

Kiedyś wracałam z dziećmi zmęczona

Przygnieciona ciężarem mego świata

A staruszka dosyć mocno pomarszczona

Powiedziała mi, że to ja jestem bogata

Patrzyłam na jej drogie futro

Na piękne złote pierścienie

Nie rozumiałam, że -TO-czeka mnie jutro

Że Młodość to chwili tchnienie...

Dlatego los brak kasy i złe zdrowie mi dał

By mi się w głowie nie przewróciło

Bo tak, to byłby istny szał

I za dobrze by mi było :O)

Słońce, że grzeje udawało

Teraz przed domem operuje

Że też wcześniej świecić mu się nie chciało...

Przed domem niezbyt komfortowo się czuję...

Jak młodą byłam

Tak się dziwiłam

Że starsi w miejscu siedzą

Siłą i energią się szczyciłam

Ech...Młodzi mało wiedzą...

Kto wyłączył Jej wtyczkę z kontaktu ?

Ktoś wyłączył wtyczkę...

Nie do rymu , nie do taktu

I mamy anemiczkę...

Siedzi taka apatyczna

Ruszyć się nie może

A pogoda taka śliczna...

Kto jej dziś pomoże?

KOMODA DUSZY