KOMODA DUSZY, wpisy, strona 33

Jakby ostrymi szpikulcami

Ktoś ją po głowie dźgał...

I kłuł igieł milionami

Litości ni krzty nie miał...

Poleżała otulona czule

Pogłaskana i trzymana za rękę

Odeszły powoli bóle

Sen złagodził jej udrękę

Burza, lało, grzmiało

I prąd wyłączyli...

Pociemniało i błyskało

Bez prądu się pogubili

Filmik sobie oglądali

I obiadek dobry zjedli

O płytach pogadali

Nad projektem siedli

Spacer we dwoje udany :O)

Choć burzliwe dyskusje były

Posypały się ich plany

I marzenia się nie ziściły

Nie zawsze się zgadzają

Każdy broni swych argumentów

Ale siebie mają i wspierają

Miłość wyciąga ich z życia odmętów

Od rana rodzinnie było

Cudowne chwile dla matki :O)

Kawusię razem się wypiło

Widziała swoje dziatki :O)

W oczy i uśmiech ich patrzyła

Serce jej rosło z radości

Wspaniałych synów powiła

Fanastycznie było u nich gościć

Te chwile w fotach zamknęła

By cieszyć nimi oczy :O)

Dobrze, że ciasto dla nich wzięła

Ach, ranek był uroczy!

KOMODA DUSZY