KOMODA DUSZY, wpisy, strona 64 - Blogi.pl

Strona główna

Archiwum

Kalendarz

Księga gości

Księga gości

Archiwum sierpień 2020, strona 64

Telefon mój okupuje

Z Szymonem gada i gra

Nie rysuje, nie maluje

Teraz tak ma...

Śpiewa, piszczy, podskakuje

Krzyczy, woła i się śmieje

Gra emocje wywołuje

Co się z tymi dziećmi dzieje :O)

Jak bogaczka, arystokratka

Klejnotami jestem obwieszana :O)

Babcia, kobieta, żona, matka

Szczęściem codziennie uszczęśliwiana

Klejnoty życia dumnie noszę :

Miłość dzieci i wnuczki, miłość partnera

O nic więcej losu nie proszę

Mój kufer sporo klejnotów zawiera :O)

Przyjaźń jako broszkę noszę

Dowody miłości jak korale

Pierścienie sympatii na dłoniach wznoszę

I chwalę się, chwalę i chwalę :O)

Kolczyki dobrymi relacjami błyszczą

Czułością i zrozumieniem

Systematycznie dekorować mnie chcą

Wierzę, że po ostatnie me tchnienie

Smak precelka, obważanka

Czas dzieciństwa mi przypomina

Wata cukrowa, piłka, skakanka

Lizak, zbite kolano, kwaśna mina

Kiedyś jego gęsta czupryna

Jak czapka wyglądała :O)

Teraz już siwieć zaczyna

I lekko przerzedziała

Twarz życiem zmęczona

Lecz dalej ma ukochana

Zmarszczkami czasu naznaczona

Twarz Mej Miłości, Mego Pana :O)

Gdy mi się przygląda

To patrzy oczami miłości

Od losu cudów nie żąda

Tak łatwiej jest i prościej

Ta moja szyja i podbródki...

I ta upierdliwa nadwaga...

Nieodzowne chorób i czasu skutki

A jego akceptacja żyć pomaga :O)

Jesteśmy swoimi fanami

Kochamy się i podziwiamy

Swoich serc i dusz Panami :O)

Cudownie, że siebie mamy !

Miłość jest ślepa i wad nie widzi

Ani wad duszy ani ciała

Miłość jest taka, że się nie wstydzi

I wszystko może zdobyć i zdziałać