Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
Gdy Słońce po deszczu się przebije
przez czaro-szare chmury ołowiane
agresywnie opala jej twarz i szyję.
Na chwilkę zatem z kawką tu zostaje.
Wiatr długie włosy rozwiewa.
Czy coś szepcze jej do ucha ?
Ptaszek jakiś cudnie śpiewa.
Chwilę na kawę ma Mniamniucha.
Taka to chwila odrealniona :
bo gdy tylko oczy przymruży,
nie ma niczego czego nie pokona,
pozwala jej Magię Marzeń użyć.
Deszcz szybko mnie przegonił
i nie dał w ogródku posiedzieć...
Słońce chmurami zasłonił,
cóż na to mogę powiedzieć...
Trawa jest taka soczysta,
trawa jest taka zielona,
koszą ją , depczą rzecz oczywista,
ale Natury nic nie pokona. :O)
Po deszczu powstały kałuże,
kałuże po deszczu powstały.
Zbiorniczki wody w trawie nieduże
w słońcu jak diamenty błyszczały.
Deszczu ściana runęła.
Ogród rzęsistą strugą zalała.
Aura deszczowa się uwzięła.
Milionami kropel woda się lała.
Deszcz opowieść swą opowiadał,
szumiał, szemrał, chlupał.
Sporo trudu sobie zadał.
Ach, kiedy będzie upał...
Jak żebrak obdarty z godności
nie zaznający od Życia niczego dobrego,
tak człowiek nie poznawszy Miłości
przeżywa coś podobnego...