KOMODA DUSZY, wpisy, strona 19

Ciemny brąz w środku i żółte płatki.

Ach on jest wręcz doskonały !

Dostałam od Moni te piękne kwiatki

i Słonecznik był z nimi wspaniały.

Oddzielnie go postawiłam:

Taki urokliwy zwiastun Jesieni.

Dla oka i Duszy to uczta przemiła,

więc chcę i o tym nadmienić.

Ach, świeżego powietrza,

ogrodu i spokoju chcę ! :O)

Niczego więcej mi nie trza !

I oczywiście byś kochał mnie !

Opisuję Słoneczniki,

a za oknem ptaków krzyki.

Wrony, a może gawrony

obwieszczają w cztery świata strony,

że Jesień rządzi już niepodzielnie

i już przyszła do nas na "dzielnię ". :O)

Wyjęta peleryna, parasole,

kalosze, szalik, czapka.

Ja lubię i jesienną porę.

Taka ze mnie babka. :O)

Z Wiatrem się zaprzyjaźniła

i Go bardzo lubi.

Po Lecie szybko przybyła,

liście Drzewom karze gubić.

Brązy, żółcie i czerwienie

po sobie zostawia.

Pobudza zadumę, wspomnienie,

o przemijaniu rozprawia.

Pani Jesień nostalgiczna,

refleksyjna, zadumana,

w swoich barwach jakże śliczna,

choć często w Deszczu skąpana.

KOMODA DUSZY