KOMODA DUSZY, wpisy, strona 33 - Blogi.pl

Strona główna

Archiwum

Kalendarz

Księga gości

Księga gości

Archiwum grudzień 2021, strona 33

Od Anki-Fanki dostałam

fotki z balkonu Rodziców.

Zima do Polski zawitała !

I biało jest u nich znów !

A Ona, tak Ona

chyba od Wierszy jest uzależniona.

I nocą i nad ranem

wszystko ma rymowane. :O)

Co kto zrobił, co powiedział.

Co kto widział, czego nie wiedział.

Sprawozdawczyni jak kserokopiarka.

Swego Życia i jej bliskich Życia kalka.

Jaka serwetka, jakie talerze,

dla niej to ma ogromne znaczenie.

Z jakiej filiżanki łyk kawy bierze.

W czym i jak podane jest jedzenie.

I na czym siedzi, czym się otacza.

W jakim zeszycie, jakim długopisem pisze.

Tak swój Mini Świat tworzy i wyznacza

i tak wypełnia swej Duszy niszę.

Przyjaźń psa z kotem ?

Tak i to jest możliwe.

Przyjaźń ptaka z kotem ?

Dziwne, ale i prawdziwe.

Wbrew Naturze i logice,

a jednak tak jest i bywa.

Wbrew gatunkom i genetyce,

a istnieje Przyjaźń Prawdziwa.

Pomiędzy ludźmi też się zdarza

bezinteresowna i dozgonna.

Nie warto tracić jej i narażać,

choć czasem bywa płonna.

Przyjaźń to bliźniacza Siostra Miłości,

cudowny to dar i wyróżnienie.

Wspaniale, gdy w naszym Życiu zagości,

nadaje mu magiczne znaczenie.

Po nocce i po swoich sprawach

wykąpany do łóżka wskoczył.

Czy On sobie sprawy nie zdawał

jakie działo przeciw nim wytoczył ?

I gdy Ona w podusię wtulona

smacznie i błogo jeszcze spała,

telewizja została włączona...

i spać jej przeszkadzała.

I głos Gustlika i Janka

wdzierał się w jej blogie sny.

Taka snów wyburzanka...

I jak człowiek ma nie być zły ?

Z łóżka jak z procy wyskoczyła

i do Zuzi pokoju pognała,

do pluszaków się przytuliła

i emocje uciszyć próbowała.

A On był taki zdziwiony

i nie rozumiał co się stało...

Pobiegł za nią, przytulił się do żony

i Niebo z nimi w wąskim łóżku spało.

I było tak przytulnie i milutko

i od niej tak szybko Złość uciekła

i jak na nią trwała bardzo krótko,

bo była szczęśliwa, a nie wściekła.

Ta Jego do niej Miłość Codzienna

jak puszysty kocyk ją okrywa.

Wierna, czuła, niezmienna,

otula ją, ogrzewa, przykrywa.

I chroni przed Złym Światem

i każdą łzę umie otrzeć,

bo obdarzyła sobą Andrzeja i Beatę

i na codzień łatwo ją u nich dostrzec.