Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
W złotym koszu mi przyniosła
Dar, który Życiem zwą.
Ile czasu będę kosz swój niosła ?
Kiedy wybije mój dzwon ?
Ja wiedzieć tego nie chcę...
Nawet do Wróżek nie chodzę.
Niewiedza mą Duszę łechcę.
Jeszcze sobie z koszem pochodzę.:O)
Kawę Miłości sobie piję,
smacznym obiadem najedzona.
Nie chudnę i nie tyję
w swój hamaczek wtulona.
Za Wiersze się biorę,
bo mam spore zaległości.
Nie sprzątam, nie piorę.
Nie mam dzisiaj gości.
Siostry mąż jest na zwolnieniu,
zatem rzadziej Ona do mnie dzwoni.
A ja zanurzona w swoim zamyśleniu...
Covidy, Omikrony...
Maseczki i szczepienia...
Strach przed odbieraniem praw...
Spacer i Wiersze to chwile wytchnienia...
Panie Boże ratuj nas ! Panie Boże zbaw !
Bo ja jestem Wojowniczką ,
bo ja Wojowniczką jestem.
Jak fasola ze swą tyczką,
tak ja ze swoim Jestestwem.
Współzależna, połączona
wspinam się i wspinam...
Swoim piętnem naznaczona,
prężnie, zwinnie się wyginam.
Tak Nadziei trzymam się,
kurczowo jak fasola tyczki.
I nigdy nie poddaję się
i to ja daję Losowi prztyczki.
- Ale jesteś blada...
powiedział do niej stroskany.
- Tak, wiem, aż żenada...
ale jakiś krzyzys miałam Kochany.
Już lepiej sie czuję, lepiej...
tak mu powiedziała.
I On potrzebuje pokrzepień.
I Ona je usłyszeć chciała.
Jakby mogła gryźć , to by gryzła...
Jakby mogła szczekać, to by szczekała...
Czy to taka jej charyzma ?
Czy ona po prostu nerwowa się stała ?