Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 |
| 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
Niespodziewane Spotkanie
podczas czekania na Lot. :O)
I było gadanie i gadanie, :O)
taki to zdarzeń splot.
Znajoma Barbara S.
z Modlina do Shannon wracała.
Fajnie się gadało i cześć,
wymiana telefonów nam się udała.
Mnia zrobił nam wspólne zdjęcie
przy samolocie na płycie.
Macie pojęcie ?
Jak plecie się i wije Życie. :O)
W tym samym dniu leciałyśmy
23-go do Warszawy do Modlina
i w czasie powrotu się spotkałyśmy,
w ten sam dzień i ta sama godzina. :O)
W aucie zapanowała cisza grobowa...
więc gadać coś próbowałam...
ale nie kleiła się Rozmowa...
Każdy ze swymi z myślami był sam...
Mnia przeżywał z Tatą rozstanie,
Janek swoje badanie w Szpitalu.
Tomek martwił się o Żonę -Anię.
Ja rozbita emocjami w każdym calu...
Na Wrzecionie jak w kokonie
lęki, smutki posplatane...
Dziadek nie za bardzo, o nie...
- Mniamniuszku, co jest grane ?
- Mocz do worka nie chce schodzić,
a powinien olaboga...
Nie udało się NIC wymodzić
i zapanowała Trwoga...
Brzuch ma Dziadek obolały,
twardy i jest coraz większy...
Jankowszczaki przyjechały,
stres narasta i się piętrzy...
Anka Pogotowie będzie wzywać,
my na Lotnisko jechać musimy...
Dziadek Czesio mało się odzywa...
Żegnamy się i o Dziadka boimy...
- Trzymaj się Dziadku, do zobaczenia !
Nie wiem kiedy znów przyjedziemy...
Wszystko jak w kalejdoskopie się zmienia,
zdrowszego Cię widzieć chcemy.
- Nie, nie Beatka, nie, nie...
Dziadek Czesio kiwa przecząco głową...
Co przez to powiedzieć chce ?
Daję mu buziaka na nowo...
Tuż przed wyjściem jeszcze fotę robię
tuż po czułym z Teściem pożegnaniu :
Jak Brat i Siostra siedzą sobie
obok Taty, na łóżku, przy jego posłaniu.
Przykryty zielonym kocykiem od nas
ciepłym, w irlandzkie koniczynki.
Uroczy widok, lecz na nas już czas...
będzie jeszcze czas na wspominki.
Zamknięty w Czasu Pułapce...
Uwięziony w schorowanym Ciele...
Zatrzaśnięty w Choroby Klatce...
Czasu ma coraz mniej...niewiele...
Mnia pojechał na Wrzeciono z samego rana,
a ja jeszcze niespakowana...
Sprzatam, piorę, pakuję się, przecieram.
Sporo zadań mam jeszcze cholera...
Ulce na stole mini podarek zostawiłam,
Ona zawsze jest uczynna, życzliwa i miła.
Z lodówki resztki pakuję i wyjadam.
Ech, sporo zadań, sporo zadań...
Kiecki, torebki, ciuchy pozostawiane,
nie wiem kiedy przyjechać znów będzie nam dane.
W mini walizeczce spakowałam mini mój świat,
książki, leki i troszeczkę szmat...
Takie ciężkie się to wszystko zrobiło,
ach ciągnąć przez pół Warszawy nie będzie miło.
Śmieci wyrzuciłam, Taxi z aplikacji zamówiłam
i na Wrzeciono do Mniamniucha wyruszyłam.