Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 |
Ten serial przejechał po mnie jak rylcem...
Najgłębsze zakątki mego Serca poruszył...
I choć nie chciałam tego, o nie...
pogrzebał w mej wrażliwej Duszy.
Co chwila wyciskał łzy wzruszenia...
Rozchwiał porządek w głowie...
Wiele dał mi do myślenia...
Ach...to prawdziwa o Życiu opowieść.
Ciuchy, buty, szpargały,
podarki, gitara basowa.
Zawalony przedpokój cały.
Zuzia do wyjazdu gotowa.
Tata ją do domu zawiezie,
będą tam na dwudziestą.
Nie wiemy kiedy znowu przyjedzie,
nie bywa u nas jak kiedyś często.
Kocur najadł się kiełbasy
i z radością się oblizał.
Przychodzi tu po rarytasy,
podziękował swoim- Miau. :O)
Fajnie wśród kwiatów wygląda
z błogością leżąc na trawie,
leniwie na mnie spogląda,
czasem na papużki ciekawie.
I choć to jest wbrew naturze,
wie, że one nie są dla niego.
Ja innymi daniami mu służę,
on wie co jest i rozumie dlaczego.
Każdy jakąś Traumę przyjmuje,
każdy jakiś Ból w sobie nosi...
Przeszłość nasze Dusze penetruje
i czasem aby zajrzeć do niej prosi.
Warto z Przeszłością się uporać
i poradzić sobie z jej Traumami,
bo Życie lubi nas przeorać
i dręczyć złymi wspomnieniami.
To co było minęło, jest już za nami.
Nie martwmy się także tym co będzie.
Żyjmy teraźniejszymi chwilami
i tylko je miejmy na względzie.
Ostatni dzień dziś Zuzia
u Dziadków koczuje.
W lenistwie się nurza,
swobodnie się czuje.
Nie chce wychodzić nigdzie,
ogląda wciąż " Youtuba ".
Gdzie będzie tak mieć ? Gdzie ?
W domu jej się to nie uda.
Na zapas się nie napatrzy,
ale maksymalnie korzysta.
Czas minął raz, dwa, trzy...
i musi opuścić tę Przystań.
Za dużo internetu
nikomu dobrze nie robi,
ale w domu nie ma dostępu...
To cóż my możemy zrobić...
Nastolatki to specyficzny gatunek
uparty i zbuntowany.
To też trzeba umieć zrozumieć,
bo każdy w coś jest powkręcany.
Choć Zuzia jest Nastolatką
jest grzeczna i nie pyskuje.
Czas mija z nią miło i gładko,
bo kocha nas i szanuje.
Wszyscy Nastolatkami byliśmy,
pamiętam jak Świat wtedy widziałam
i co z Siostrami wyprawiałyśmy
i że ja bardziej się buntowałam.
Z Nastolatki wyrasta się i dorośleje.
Życie to najsurowszy nauczyciel.
Niechaj zatem tak się dzieje.
A Wy co o tym sądzicie ?