Znowu popłoch mną zawładnął

Wybił z rytmu mego

Zrobił mnie taką bezradną

Wobec wirusa morderczego...

Czuję - znów nie będzie spania

Przez złe informacje...

Mam dość tego zdenerwowania

Nie czytać - mają rację...

Ale przecież ma niewiedza

Mnie też nie ochroni ...

Mnia info także przecedza

A ofiara ofiarę goni...

Mimo wszystko trzeba wierzyć

Wirusowi się nie damy!

Ale jak pandemię przeżyć

Gdy wszyscy się zarażamy?

Czy warto tak się łudzić ?

Z choróbskami wiecznie zmagać ?

Po co ja mam się tak trudzić ?

Wirus cios mi może zadać...

Wkraść się cicho niewidocznie

Niewidzialnie ulokować...

Zburzyć życie nam niezwłocznie

Wszystkie plany zniwelować...

Ciężko żyć tak przytłoczonym

W napięciu i niepewności.

Czują teraz to miliony

Drżąc by u nich nie zagościł

Tych co cierpią i są sami

Z całego serca utulam.

Wszyscy tak się obawiamy...

Toczy się pandemii kula...

14 ! 14 ! Dziś osób umarło !

Jestem przerażona ...

Cały spokój to ze mnie wyparło...

Irlandia jest oblężona...

KOMODA DUSZY