DUSZA
27 marca 2020, 11:00
Klinem życia wpół przecięta
Choróbskami naznaczona
Moja DUSZA wręcz wymięta
Ale dalej to wciąż ONA.
Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Klinem życia wpół przecięta
Choróbskami naznaczona
Moja DUSZA wręcz wymięta
Ale dalej to wciąż ONA.
Wiersze nowe, wiersze stare
Lęki, myśli, dywagacje
Wylałam emocji czarę
Teraz zrobię im wakacje
Wydostałam je z zeszytów
Nową rangę im nadałam
Uczucia z mych emocji szczytów
Do bloga powprowadzałam
Moja Dusza w wiersz ubrana
Zaistniała na ekranie
Taka rozemocjonowana
Czy to dobre miejsce dla niej ?
Nie śpię, no bo spać nie mogę
Jak mam sobie z tym poradzić...
Wierszami moszczę życia drogę
By je lekko choć wygładzić
Przeleżały w mych zeszytach
Uczuciami napisane
Wiele razy ktoś mnie pytał
Kiedy je z nich wydostanę
Wbijam zatem je na bloga
Mocno rozemocjonowana
W sercu niepewność i trwoga
Decyzja nieprzemyślana
I wciąż jeszcze dopisuję
Aktualne przemyślenia
Dziwnie trochę z tym się czuję
Cała -ja- wychodzę z cienia.