Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Nocą bólem sen przerywany...
I od rana bólem szarpana...
O mój Boże kochany...
Jestem wyczerpana...
Cierpliwości mi już nie starcza...
Bólu już nie wytrzymuję...
Czuję się jak strzelnicza tarcza...
Jak strzelnicza tarcza się czuję...
W kominku koncert wicher dał.
Świstał, wył, huczał, pogwizdywał.
Choć każdy z nas Wiatr zna,
nikt nie wie skąd on przybywa.
Nie chciała, nie chciała wcale...
Broniła się, lecz musiała...
Zażyła dwa Ketonale,
by Pani Bólu rządzić przestała...
Boi się, że wpadnie w matnię
od leków przeciwbólowych uzależnienia,
ale brak bólu to "plusy dodatnie",
wtedy ma chwilę wytchnienia...
A Pani Bólu tryumfowała.
Pod rękę wzięła Bólu Pana
i z satysfakcją zauważała
jaka jest na ofiary twarzy zmiana...
Oczy od bólu podkrążone...
I zmarszczek trochę jej wyszło...
Cienie pod nimi przyciemnione...
Tak, tak, po to to wszystko.
Psychicznie ją wymęczyła...
Cios bólu ostry zadała...
Udrękę na twarzy odbiła...
Zadanie swe wykonała...
I ma już to czego chciała...
Mogłaby ją wreszcie zostawić...
Żniwo swoje zebrała...
Niech idzie gdzieś indziej "się bawić"...
Pełne pyzate Księżyca oblicze
przyglądało się jak Mnia foty mi robi.
Ech, piękne jest czasem życie !
Tak jak on, gdy niebo zdobi.
Mnia śpi dawno już w piernatach.
Normalny i rozsądny człowiek.
A co robi o trzeciej Beata ?
Co u niej się kłębi w głowie ?