Wiersze, wierszyki
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Mózg nasz jak w komputerze
układa wspomnienia jak pliki.
Tyle pamięta, aż nie wierzę,
że nie pospalały się mu styki...
Defragmentację zaraz zrobię :O)
poukładają się wspomnienia.
I przypominać będę sobie,
tylko te miłe do przypomnienia. :O)
Jak zimny kompres kojący
na czoło rozpalone,
jest Mniamniuch kochający,
tulący swoją żonę. :O)
Czasem trudno jej oglądać
jakieś filmy, reportaże,
bo nie ma już sił spoglądać
w jej lustra dawnych wydarzeń...
A wystarczy jedna scena,
by lawina się stoczyła
i odkryła się arena
tego co ona przeżyła...
I nie można jej zatrzymać,
niesie chaos, spustoszenie...
Musi ostro się napinać,
by odnaleźć wyciszenie...
Długie, chłodne korytarze,
miejsce nieprzytulne bardzo...
Dziecko pozbawione marzeń
pośród ludzi co nim gardzą...
Obojętność i nakazy...
Tabletki, bolesne zastrzyki...
Badania, wymagania, zakazy,
czasami płacz i krzyki...
Wspomnień urywki i szczątki,
a 9 lat tylko miała...
Niepodokańczane wątki...
Tylko tyle lub aż tyle pamiętała...
Wzbiły się jak ptak spłoszony,
skrzydłami kurz strzepnęły...
Ból w obraz został zamieniony...
a myślała, że bezpowrotnie zniknęły...
Że pokryte czasu kurzem,
sczezną już tak zapomniane,
a wzburzyły emocji burzę...
złe wspomnienia...tak niechciane...