KOMODA DUSZY, wpisy, strona 17

Szybko zmrok teraz zapada,

ciemność błyskawicznie przybywa,

radio cicho i przyjemnie gada,

na wiersz to chwila właściwa.

Cierpliwość to cecha wspaniała

Ach, jak ja bym ją mieć chciała...

Niestety nie mam Cierpliwości,

prawie nigdy ona u mnie nie gości...

Podziwiam cierpliwych ludzi,

ale nie mam co się łudzić,

że kiedyś będę cierpliwa...

Ta cudowna cecha u innych bywa.

Myśli w sieci słów złapane,

do zeszytu są wpisane,

w rytm i rym poubierane,

zatrzymane, zachowane.

Czasem sobie do nich wracam,

we wspomnieniach się zatracam.

Cieszę się, że w wiersz je ubrałam,

bo sobie je przypomniałam.

Takie spokojne popołudnie,

nie mamy gości, w gości nie idziemy.

Fakt, że czuję się paskudnie,

ale ludzi, do ludzi chcemy !

Kochać to co jest piękne,

to nie jest wcale trudne.

Kochać co przez Czas jest zmięte,

może być ułudne.

Powinniśmy kochać Duszę,

to czego nie widać od razu.

Tłumaczyć Wam tego nie muszę,

to jak gadka do obrazu.

Wnętrze się nasze liczy,

a nie wierzchnie opakowanie.

Nie jeden już się przeliczył,

nie wiedząc co w pakiecie dostanie.

KOMODA DUSZY